آیه 95 سوره حجر

إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ (95)

إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ‌: بدرستى كه ما كفايت كرديم تو را شرّ

«1» منهج الصادقين جلد 5، صفحه 174.

«2» تفسير برهان جلد 2، صفحه 55.

جلد 7 - صفحه 150

مستهزئان. حاصل اين آيات آنكه: قيام كن به اظهار دعوت در آنچه مأمور هستى، و از كسى مترس كه ما كفايت كنيم تو را شرّ دشمنان، چنانكه كفايت نموديم شرّ مستهزئان را.

تفسير برهان‌ «1»: على بن ابراهيم فرمايد: اين آيه شريفه در مكه نازل شد سه سال بعد از بعثت در روز دوشنبه، و حضرت على عليه السّلام روز سه شنبه اسلام اختيار نمود، بعد خديجه دختر خويلد، ابو طالب با جعفر وارد، در حالتى كه پيغمبر مشغول نماز، و على عليه السّلام به طرف او، ابو طالب فرمود به جعفر كه: با پسر عم خود نماز گزار. جعفر دست راست ايستاد.

چون دو سال گذشت اين آيه نازل شد، و مستهزئان به پيغمبر پنج نفر بودند «2»: وليد بن مغيره، عاص بن وائل، اسود بن عبد المطلب، اسود بن عبد يغوث، حارث بن قيس طلاطله. روزى حضرت در مسجد الحرام نشسته، اين پنج نفر وارد و استهزاء نموده، به طواف مشغول شدند. جبرئيل گفت: مرا فرمودند شرّ اينها را دفع كنم. اشاره كرد به ساق وليد، و به كف پاى عاص، و به بينى حارث، و به صورت اسود، و به چشم اسود بن مطلب؛ و هر پنج نفر هلاك شدند در يك ساعت، هر كدام به دردى، و در موقع هلاكت صدا مى‌زد (قتلنى ربّ محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) اما وليد، تيرى به جامه‌اش بند، و از شدت تكبر اعتنا ننموده به ساق او رفته، مجروح و به جهنم واصل. و خارى به پاى عاص فرو رفته، و از بينى حارث قيح جارى، و اسود بن قيس مستسقى و تمام بدنش ورم، و چشم اسود كور شد، آيه شريفه آمد (إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ) بدرستى كه ما كفايت كرديم تو را شرّ مستهزئين.

«1» تفسير برهان جلد 2، صفحه 357.

«2» مجمع البيان، جلد 3، صفحات 346 و 347.

جلد 7 - صفحه 151

فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (94) إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ (95) الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (96) وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ (97) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ (98)

وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (99)

ترجمه‌

پس آشكار قيام كن بآنچه مأمور شوى و روى گردان از مشركان‌

همانا ما كفايت كنيم از تو استهزاء كنندگانرا

آنانكه قرار ميدهند با خدا خداى ديگرى را پس زود باشد كه بدانند

و بتحقيق ميدانيم كه تو تنگ ميشود سينه‌ات بآنچه ميگويند

پس تسبيح كن بستايش پروردگارت و باش از سجده كنندگان‌

و پرستش كن پروردگارت را تا برسد تو را مرگ.

تفسير

در اكمال از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پنج سال در خفاء بود و براى ترس از كفّار مكتوم داشت و اظهار نفرمود امر خود را و على عليه السّلام‌

جلد 3 صفحه 267

و خديجه با او بودند پس مأمور شد از جانب خدا بآنكه آشكار قيام بامر نمايد ظاهر شد و اظهار كرد امر خود را و در روايت ديگر سه سال تعيين شده و عيّاشى ره از آنحضرت اين معنى را نقل نموده و آنكه چون عرضه داشت نفس خود را بقبايل عرب تكذيب كردند آنحضرت را و گفتند دور شو از ما و قمّى ره فرموده اين آيه در مكّه نازل شد بعد از نبوّت پيغمبر بسه سال و حديث اكمال را مفصّل‌تر نقل نموده و استهزاء كنندگانرا فرموده وليد بن مغيره و عاص بن وائل و اسود بن مطّلب و اسود بن عبد يغوث و حرث بن طلاطله بودند و عيّاشى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه استهزاء كنندگان به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اين پنج نفر نامبرده بودند و چون خداوند بآنحضرت وعده فرمود كه شرّ آنها را از او كفايت كند دانست كه ذليل شدند پس ببدترين وجهى از وجوه ميراند آنها را خدا و در احتجاج از امير المؤمنين عليه السّلام حديث مفصّلى نقل نموده كه در آن اسماء اين پنج نفر ذكر شده و آنكه همه در يكروز مردند و گفتند خداى محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ما را كشت وليد بن مغيره عبور نمود و در راه تيرى تراشيده و گذارده شده بود به رگ حيات آن اصابت نمود و پاره كرد و خون جارى گشت تا مرد و عاص بن وائل براى كارى از خانه بيرون رفت سنگى زير پايش غلطيد و افتاد و پاره پاره شد و مرد و اسود بن عبد يغوث باستقبال پسرش رفت و زير سايه درختى نشست و جبرئيل نازل شد و سر او را گرفت و بدرخت زد او بغلامش گفت نگذار اين شخص سر مرا بدرخت بزند غلامش گفت من كسيرا نمى‌بينم خودت سرت را بدرخت ميزنى و كشته شد و اسود بن مطّلب بنفرين پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كور شد و مرد و حرث بن طلاطله از خانه بيرون رفت و باد سام او را گرفت و سياه شد و چون بخانه برگشت كسانش او را نشناختند و در خانه راهش ندادند و او گفت من حرثم آنها قبول نكردند و بر او غضب نمودند و او را كشتند و روايت شده است كه اينها يك روز به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم گفتند اگر تا ظهر از قولت برنگشتى تو را خواهيم كشت و آنحضرت غمناك وارد خانه شد و در خانه را بروى خود بست پس در همان ساعت جبرئيل از جانب خدا نازل شد و عرض كرد يا محمّد خداوند سلام بتو سلام ميرساند و ميفرمايد اصدع بما تؤمر و أعرض عن المشركين يعنى اظهار كن امر خود را باهل مكّه و بخوان آنها را بايمان حضرت فرمود اى‌

جلد 3 صفحه 268

جبرئيل چه كنم با مستهزئين و تهديد آنها جواب رسيد انّا كفيناك المستهزئين حضرت فرمود آنها الساعة نزد من بودند عرض كرد كفايت كردم امر آنها را و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم علنا دعوت فرمود و قمّى ره بعد از نقل كيفيّت هلاك استهزاء كنندگان فرموده پس حضرت از خانه بيرون آمد و بر حجر اسمعيل ايستاد و مردم را بشهادت بر توحيد و رسالت خود رسما دعوت فرمود و فرمود بتها را بشكنيد تا مالك ملك عرب و عجم شويد و ببهشت برويد باز استهزاء نمودند و گفتند محمّد ديوانه شده ولى از ترس حضرت ابو طالب جرئت جسارت بيشترى ننمودند پس خلاصه مفاد آيات شريفه آنستكه خداوند پس از بيان مسئوليّت تمام فرق كفّار فرموده پس آشكار كن مأموريت خود را و اعتنائى مكن باقوال و اعمال اهل شرك ما شرّ آنها و كسانيرا كه بتو استهزاء مينمايند از تو دفع ميكنيم آنها كسانى هستند كه براى خدا شريك قرار دادند و بزودى بكيفر اعمال خودشان خواهند رسيد و ميفهمند چه خطاء بزرگى كردند ما ميدانيم تو از اقوال آنها دلتنگ ميشوى ولى رفع دلتنگى تو بخلوت با خداوند و تسبيح و حمد و سجده در پيشگاه او كه همه در نماز جمع است خواهد شد و مشغول بعبادت پروردگارت باش تا برسد بتو آن امر يقينى كه مرگ است و بهمه خواهد رسيد در مجمع روايت نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم هر وقت از امرى محزون ميشد پناه ميبرد بنماز و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت.

جلد 3 صفحه 269

إِنّا كَفَيناك‌َ المُستَهزِئِين‌َ (95)

محققا ‌ما كفايت‌ ميكنيم‌ ترا كساني‌ ‌که‌ ترا استهزاء ميكنند جادوگر مجنون‌ ساحر كذّابت‌ ميخوانند، و بالجمله‌ ‌هم‌ اذيتهاي‌ روحي‌ و جسمي‌ ميكنند إِنّا كَفَيناك‌َ ‌ما ترا ‌از‌ شر ‌آنها‌ نجات‌ ميدهيم‌ و ترا حفظ مي‌كنيم‌ و ‌بر‌ سر ‌آنها‌ مسلط مي‌نمائيم‌ المُستَهزِئِين‌َ و ‌آنها‌ ‌را‌ بقتل‌ و اسيري‌ و ذلت‌ مياندازيم‌.

]

(آیه 95)- سپس خداوند برای تقویت قلب پیامبر صلّی اللّه علیه و آله به او اطمینان می‌دهد

ج2، ص547

که در برابر استهزاء کنندگان از وی حمایت می‌کند، می‌فرماید: «ما شرّ استهزاء کنندگان را از تو دفع کردیم» (إِنَّا کَفَیْناکَ الْمُسْتَهْزِئِینَ).